በአሁኑ ጊዜ የሕክምና ሥነ ምግባር እና የዲንቶሎጂ ጉዳዮች በጣም አስፈላጊ ናቸው ፡፡ ዲኖቶሎጂ የሕክምና ባልደረቦች እርስ በርሳቸው እና ከሕመምተኞች ጋር ስለሚኖራቸው ግንኙነት የሕክምና ሳይንስ ዘርፍ ነው ፡፡
ከሕመምተኛው ጋር የመግባባት መሰረታዊ ሞዴሎች
ከሕመምተኞች ጋር ብዙ የግንኙነት ሞዴሎች አሉ-የአባትነት, የትርጓሜ, የመግባባት እና የቴክኖሎጂ. ከመካከላቸው የመጀመሪያው አባታዊ ተብሎ ሊጠራ ይችላል ፡፡ ይህ ማለት ሐኪሙ በሽተኛውን ሲያስገባ በደንብ ይመረምረዋል እንዲሁም የህክምና መንገድን ያዛል ፡፡ የሕክምና ባለሙያው እና የታካሚው አስተያየቶች አንድ ላይሆኑ ይችላሉ ፣ ግን ሐኪሙ ስለ ውሳኔው ትክክለኛነት ማሳመን አለበት።
ይህ ሞዴል ሐኪሙ ሁል ጊዜ ትክክል ነው ብሎ ያስባል ፡፡ ይህን ሲያደርግ እንደ አባት ወይም እንደ ሞግዚት ይሠራል ፡፡ ብዙውን ጊዜ ታካሚው ከሆስፒታሉ ሠራተኛ የበለጠ የተማረ ስለሚሆን ይህ ዓይነቱ ግንኙነት ሁልጊዜ ተገቢ አይደለም ፡፡
ሁለተኛው የግንኙነት ዓይነት መረጃ ሰጭ ነው ፡፡ ከእሱ ጋር ሐኪሙ የምርመራ አካሄዶችን በማካሄድ ከሕመምተኛው ጋር አይገናኝም ፣ ነገር ግን ሐኪሙ ስለ በሽታው እና ስለ ሕክምናው መረጃ ሁሉ መረጃዎችን የመስጠት ግዴታ አለበት ፡፡ ስለሆነም ታካሚው ራሱ ሁኔታውን እና ሁኔታውን ይገመግማል ፣ ተገቢውን ህክምና ይመርጣል ፡፡ ሐኪሙ የራሱን ውሳኔ በራሱ ላይ ሳይጫን ትክክለኛውን ውሳኔ እንዲያደርግ ሐኪሙ ሁሉንም ነገር ማድረግ አለበት ፡፡ የትርጓሜ ሞዴል ከእሱ ጋር ተመሳሳይ ነው.
የመከራከሪያ አምሳያው በዶክተሩ እና በታካሚው መካከል ያለውን ግንኙነት በእኩል ደረጃ ያሳያል ፡፡ የጤና አጠባበቅ ባለሙያው እንደ ጓደኛ ሆኖ ስለበሽታው እና ሊኖሩ ስለሚችሉ የሕክምና ዘዴዎች የተሟላ መረጃ ይሰጣል ፡፡
ከታካሚ ጋር እንዴት መግባባት እንደሚቻል
በሐኪም እና በታመሙ ሰዎች መካከል መግባባት ሁኔታዊ በሆነ ሁኔታ በሁለት ዓይነቶች ይከፈላል-ቴራፒዩቲካል እና ህክምና-ያልሆነ ፡፡
በመጀመሪያው ጉዳይ ላይ ሐኪሙ ታካሚውን በደግነት ይይዛል ፣ ለእርሱ ጨዋ ነው ፣ ሙሉ መረጃ ይሰጠዋል ፣ ለጥያቄዎቹ ሁሉ መልስ ይሰጣል ፡፡ ሐኪሙ ሰውየውን ለማረጋጋት ፣ ፍርሃቱን ለመቀነስ ግዴታ አለበት ፡፡ ቤተሰብ እና ጓደኞች ጥሩ አከባቢን መፍጠር እንደሚችሉ ይታወቃል ፡፡ ሐኪሙ የታመመውን ሰው የቤተሰብ አካል እንደ ሆነ እርምጃ መውሰድ አለበት።
እንዲሁም ሰውየው በሽታው ሊድን የሚችል እና ሁሉም ነገር ደህና ይሆናል ብሎ ማሳመን መፈለጉ ትልቅ ጠቀሜታ አለው ፡፡ በሕክምናው ወቅት የጤና እንክብካቤ ባለሙያው ጥንቃቄ ማድረግ አለበት ፡፡
መግባባት በቃልም በቃልም ሊሆን ይችላል ፡፡ በታካሚው መስማት የተሳነው ወይም ዓይነ ስውርነት ምክንያት የቃል መግባባት የማይቻል ከሆነ ሐኪሙ በጽሑፍ ወይም በካርድ አማካኝነት ያነጋግረዋል ፡፡ የሰውነት ንክኪ (መንካት) እንዲሁ ትልቅ ጠቀሜታ አለው ፡፡
የሕክምና-ያልሆነ ግንኙነት ከላይ ያሉትን ሁሉ አያመለክትም ፣ ግን ሆኖም ፣ ዛሬ በተግባር እምብዛም አይደለም። እንደነዚህ ያሉት ግንኙነቶች የታካሚውን ሁኔታ ሊያባብሱ ፣ ለጭንቀት አልፎ ተርፎም የመንፈስ ጭንቀት ሊያስከትሉ ይችላሉ ፡፡
