ሶስት ስሜቶች አሉ-ተጎጂ ፣ አዳኝ እና ጠበኛ ፡፡ በእነሱ እርዳታ የግንኙነቶች ሕይወት ሦስት ማዕዘን መገንዘብ ይችላሉ ፡፡
ተጎጂው አቅመቢስ ሆኖ የተሰማው ሰው ነው ፣ የደከመው ፣ አንድን ሰው የመታዘዝ ፍላጎት ፣ ስለሚሆነው ነገር ያለመረዳት ፣ ኃይል ማጣት እና የብልግና ስሜት ነው ፡፡
ጠበኛ በራሱ እና በችሎታው ላይ የሚተማመን ሰው ነው ፣ እሱ ሁል ጊዜ ፍትህን ይፈልጋል ፣ አንድን ሰው ለመቅጣት ያለው ፍላጎት በተፈጥሮው እንዲሁም በተጠቂው እና በአዳኙ ላይ እንዴት ተጽዕኖ ማሳደር ይችላል?
አዳኙ ሁል ጊዜ መርዳት የሚፈልግ ፣ የመተማመን እና የርህራሄ ስሜት ያለው ሰው ነው።
ከዚህ በመነሳት የመጀመሪያው ሚና ጉልበተኝነትን መታገስ አለበት ብለን መደምደም እንችላለን ፡፡ ሁለተኛው ሚና ይቀጣል ፣ ሦስተኛው ደግሞ ተሳታፊዎችን ለማዳን እየሞከረ ነው ፡፡ በተጨማሪም በእንደዚህ ዓይነት ጂኦሜትሪክ ምስል ውስጥ እያለ ግለሰቡ በማንኛውም ሁኔታ ሁሉንም ተግባራት እንደሚያከናውን መገንዘብ ይገባል ፡፡ ይህ ሁሉ ያልተገደበ ጊዜ ሊቆይ ይችላል እናም በእራሱ አባላት ላይ ጥገኛ አይደለም።
ለምሳሌ የትዳር ጓደኛ ከአሁን በኋላ መቋቋም አይችልም ፣ የአልኮል ሱሰኛ ከአሁን በኋላ የመጠጥ ፍላጎት የለውም ፣ እናም ሐኪሙ ቤተሰቡን ማታለል አይፈልግም ፣ ይህም ከሁኔታው ለመውጣት ምቹ መንገድ ነው ፡፡ ሁሉም ነገር ቀላል እና ቀላል ነው ፡፡ ግን ሁሉም ነገር በውጤቱ ላይ የሚመረኮዝ ይሆናል ፡፡ ከተሳታፊዎቹ መካከል ቢያንስ አንዱ ሦስት ማዕዘኑን ለቅቆ መሄድ አስፈላጊ ነው ፣ አለበለዚያ ሁሉም ላልተወሰነ ጊዜ ሚናቸውን መጫወት ይችላሉ ፡፡
ሦስት ማዕዘኑን መተው ይቻላል? ለመጀመር መግቢያው በማን እንደተሰራ ማወቅ ያስፈልግዎታል ፡፡ “ሚና ተገላቢጦሽ” የሚል ፅንሰ ሀሳብ አለ ፡፡ ለምሳሌ ፣ ጠበኛ እንደ አስተማሪ ፣ አዳኝ ረዳት እና ጓደኛ ነው ፣ ተጎጂም ተማሪ ነው ፡፡ አንድ ሰው በአዳኝነቱ ሚና ወደ ሦስት ማዕዘኑ እንደገባ የማመን ዝንባሌ ካለው ፣ ከተጠቂው ሰው ጋር በንጹህ አቋም እንዲሠራ የሚያስገድዱትን ሀሳቦች ማስወገድ ተገቢ ነው። በዚህ ሁኔታ ለተጎጂው እርዳታ ይሰጣል ፣ ግን ያለ ውጤት ፡፡ ከዚያ በኋላ መከላከያ የሌለው ግለሰብ ይህ በራሱ ሊማር የሚችል መሆኑን መረዳት ይጀምራል ፡፡
አንድን ሰው ለመርዳት ሁል ጊዜ ፍላጎት አለ ፣ እናም ይህ እንደ ፈተና ይቆጠራል ፣ አሳሳች እንደሆነ ተደርጎ የሚቆጠረው ተጎጂው ነው። ግን በተመሳሳይ ጊዜ አንድ ሰው ሊረዳው ከሚፈልገው ተጎጂ ጋር በተያያዘ ፈታኝ ወይም ተነሳሽነት ይሆናል ፡፡ ስለዚህ ፣ አንድ ነገር እራስዎ ለማድረግ እድል መስጠቱ ተገቢ ነው ፡፡ ምናልባት እሱ ለመጀመሪያ ጊዜ እሱ ይሳሳታል ፣ ግን እነዚህ የእርሱ ስህተቶች ይሆናሉ ፣ ከየትኛው መደምደሚያዎች እንደሚወጡ ፡፡ ለወደፊቱ ፣ ለመነቀፍ ምንም ምክንያት አይኖርም ፣ በዚህ ሁኔታ ተጎጂው ወደ ጠበኝነት ሊለወጥ ይችላል ፡፡
