የሰው ጠንካራ እንቅስቃሴ በዙሪያው ያለውን ዓለም ለመለወጥ ያለመ ነው ፡፡ እሱ የፈጠራ ፣ አጥፊ ወይም ገለልተኛ ቅጾችን ሊወስድ የሚችል የፈጠራ መርህ ይ containsል።
የእንቅስቃሴው ፅንሰ-ሀሳብ እ.ኤ.አ. በ 1920 ዎቹ እና በ 1930 ዎቹ በሶቪዬት የሥነ-ልቦና ምሁራን አሌክሲ ኒኮላይቪች ሊዮንቲየቭ እና ሰርጌ ሊዮኒዶቪች ሩቢንስታይን የተገነቡት በሌቪ ሴሜኖቪች ቪጎትስኪ የባህል-ታሪካዊ ትምህርት ቤት መሠረት ነው ፡፡ ሳይንቲስቱ በዝቅተኛ እና ከፍተኛ የአእምሮ ተግባራት ፣ ባዮሎጂያዊ እና ማህበራዊ ፣ “ተፈጥሮ” እና “ባህል” መካከል መሠረታዊ ልዩነት አስፈላጊ መሆኑን ተመልክቷል ፡፡
በእንቅስቃሴዎች አማካኝነት አንድ ሰው በንቃተ ህሊና የሚታይ ግቡን ለማሳካት ፣ ፍላጎቶቹን እና ፍላጎቶቹን እውን ለማድረግ ፣ በህብረተሰቡ የተሰጠውን ሚና ለመወጣት ይፈልጋል ፡፡ ያም ማለት የእውነታ ለውጥ የሚወሰነው በውጭው አከባቢ እና በሰው ውስጣዊ ዓለም ነው። ለድርጊት አንድ ሰው ተነሳሽነት ይፈልጋል ፡፡ የርዕሰ-ጉዳዩን እንቅስቃሴ ባህሪ ፣ አንድ ሰው አወቃቀሩን ፣ ይዘቱን ፣ ዘዴዎቹን እና ዘዴዎቹን ከግምት ያስገባና የመጨረሻውን ውጤት ያስተካክላል ፡፡ በስነ-ልቦና ውስጥ ያለው እንቅስቃሴ በስሜቶች ከሚፈጠረው ስሜት ቀስቃሽ ባህሪ እና ከሚታወቁ ግቦች ጋር መያያዝ የለበትም ፡፡
የሥነ ልቦና ባለሙያዎች ሦስት ዋና ዋና የእንቅስቃሴ ዓይነቶችን ይለያሉ-ሥራ ፣ መማር እና ጨዋታ ፡፡ የግለሰቦችን እንቅስቃሴ እንደ ርዕሰ ጉዳይ መመስረት የሚጀምረው በጨዋታው ውስጥ ነው-ይህ ለአንድ ሰው ቀደምት እንቅስቃሴ ነው። በሚመራው የጉልበት ሂደት ውስጥ ማህበራዊ ጠቀሜታ ያለው ምርት ይፈጠራል-ሰብል ፣ የቤት ቁሳቁስ ፣ የጥበብ ሥራ ፣ ፈጠራ ፣ ሳይንሳዊ ግኝት ፡፡ ማስተማር አንድን ሰው በቀጥታ ለሥራ ያዘጋጃል ፣ ያዳብረዋል ፡፡ ጨዋታው በደስታ ጥማት ተነሳስቶ ከሆነ ማጥናት እና መሥራት የግዴታ እና የኃላፊነት ስሜት ናቸው።
ስለዚህ በእንቅስቃሴ አንድ ሰው በቁሳዊ አቅሙ አቅሙን ያሳያል ፡፡ ከእንስሳት ሕልውና በተለየ መልኩ የሰዎች እንቅስቃሴ ውጤታማ እንጂ ሸማች ብቻ አይደለም ፡፡ በተጨማሪም የእንስሳቱ እንቅስቃሴ በባዮሎጂካዊ አሰራሮች ብቻ የሚከሰት ሲሆን የአንድ ሰው እንቅስቃሴ ደግሞ በሰው ሰራሽ ፍላጎቶች ፣ ከፍተኛ በሆኑ ፣ በባህላዊ እና ታሪካዊ መስክ ተጽዕኖ የተፈጠረ ነው ፡፡
