እንቅስቃሴ-አልባ ስንሆን በእኛ ላይ ምንም ጥሩ ነገር አይከሰትም እንዲሁም ልማትም አይከሰትም ፡፡ በመስራት ብቻ በሙከራ እና በስህተት አንድ ተጨማሪ ነገር ማግኘት ይችላሉ።
ብልህ ፣ ጠንካራ ፣ ቆንጆ ፣ የበለጠ ስኬታማ ፣ ሀብታም ፣ ወዘተ እንዴት መሆን እንደምንችል ሁሌም እራሳችንን እንጠይቃለን ፡፡ ግን በተመሳሳይ ጊዜ ፣ አንዳንድ ጊዜ ለዚህ ምንም አንሠራም ፡፡ ከዚያ በኋላ ሕይወታችንን በፀጥታ መጥላት እና በሁሉም ነገር ማንንም መውቀስ እንጀምራለን ፣ ግን እራሳችንን አይደለም ፡፡ ከዚያ በዙሪያችን ያሉ ሰዎች በጣም ብዙ ከእኛ እንደሚፈልጉ ማመን እንጀምራለን ፡፡ እነሱ እነሱ እኛን በጣም እንደሚፈልጉ ነው። በእነሱ አቅጣጫ እና ለጋራ ጥቅም ያለ አንዳችም ተግባራችን እንኳን እኛን እንደኛ ሆነው ማስተዋል ከቻሉስ? ወይም ምናልባት የእነሱ ግምቶች ሙሉ በሙሉ ትክክል እንደሆኑ ማሰብ ነበረብዎት ፡፡ እነሱ ቀድሞውኑ እኛ እንደ ሰው እንደሚገነዘቡን እና በእውነቱ ከእኛ የበለጠ ነገር እንደሚጠብቁ ፣ እኛ ዘወትር ካደግን እና ዝም ብለን ካልተቀመጥን በእውነቱ የምንችላቸው ናቸው ፡፡ ይህ አስተሳሰብ እንደ ጥሩ ተነሳሽነት ሊያገለግል ይችላል ፡፡
እራስዎን በሙሉ አቅም መገንዘብ ያስፈልግዎታል ፡፡ ነገር ግን የጥረታችን ውጤት በዙሪያቸው ላሉት እንዳያመች ፣ አሁንም ደስተኛ እንደማይሆኑ ፣ በትችት እንድንወርድ እንፈራለን ፡፡ ብዙውን ጊዜ የሂደቱ ራሱ ሁላችንም የጀመርነው ውጤት መሆኑን ሳናውቅ በግማሽ መንገድ የጀመርነውን እንተወዋለን ፡፡ እና ምንም እንኳን ፍጹም ባይሆንም ግን በተጠናቀቀው ጥንካሬ እና ጉልበት ሙሉ በሙሉ ይጸድቃል። ከዚያ በኋላ የበለጠ እራሳችንን ማክበር እንጀምራለን ፡፡ የእኛ ስራ ማንንም የመተቸት መብት አለው ፣ ግን እኛን የሚያባብሰን አይደለም ፣ ግን የተሻለ ብቻ። ማደግ እና ማሻሻል ያለበት ቦታ አለ ፡፡ ዋናው ነገር እርምጃ መውሰድ ፣ በራስዎ ማመን እና ውጤቱን ማቀድ ነው ፡፡
